Eindelijk luistert er iemand. Velen van ons hebben tevergeefs gevraagd om verbetering van de elektromagnetische omgeving in scholen. En nu is er een doorbraak in het Verenigd Koninkrijk. De ouders van een jong meisje met EHS hebben deze strijd na 5 jaar gewonnen.
https://www.localgovernmentlawyer.co.uk/education-law/394-education-news/51400-upper-tribunal-requires-council-to-secure-ehcp-for-student-who-is-hypersensitive-to-wi-fi-signals

(Uit nieuwsbrief van signstop5G.eu)

Hieronder een vertaling van het bericht:

Het Upper Tribunaal vereist dat de raad EHCP beveiligt voor studenten die overgevoelig zijn voor Wi-Fi-signalen

• 17 augustus 2022

• Het Hoger Tribunaal heeft geoordeeld dat een raad moet zorgen voor speciale onderwijsvoorzieningen voor een kind dat elektromagnetische overgevoeligheid heeft en bijzonder gevoelig is voor wifi-signalen.

In  EAM v East Sussex County Council (Speciale onderwijsbehoeften)  [2022] UKUT 193 (AAC), in hoger beroep van het First-tier Tribunal, oordeelde rechter Jacobs van het Upper Tribunal dat het kind door haar toestand als gehandicapt moet worden beschouwd onder de Equality Act 2010 en dat ze een onderwijs-, gezondheids- en zorgplan (EHCP) nodig had.

De ouders van het kind – die beweren dat hun dochter onderwijs nodig heeft in een ‘elektromagnetische omgeving’ – proberen sinds 2017 een EHCP te krijgen die haar toestand erkent. 

Mensen die lijden aan elektromagnetische overgevoeligheid klagen over een reeks reacties op elektromagnetische velden van door de mens gemaakte apparaten. De verzameling symptomen maakt volgens de Wereldgezondheidsorganisatie geen deel uit van een erkend syndroom .

Twee onderwijspsychologen vonden het kind en haar ouders geloofwaardig in het beschrijven van haar symptomen, en eerdere tribunalen accepteerden het bewijs van de familie en beschreven haar symptomen als “verzwakkend wanneer ze zich voordoen”. Maar sinds 2017 hebben er een aantal hoorzittingen plaatsgevonden waaruit bleek dat een EHC-plan niet nodig was.

De meest recente beslissing is genomen door de Upper Tribunal (UT) in juli 2022 en betrof een herhaling door de First Tier Tribunal (FTT) in november 2021.

Het Upper Tribunaal vernietigde de beslissing van de FTT omdat het een juridische fout betrof en besloot dat de lokale overheid ervoor moet zorgen dat er een EHC-plan wordt opgesteld en onderhouden voor het kind.

Rechter Jacobs stelde vast dat het kind gehandicapt was en dat haar toestand haar verhinderde of belemmerde om gebruik te maken van computers die via Wi-Fi werken, en de programma’s die op die computers draaien, die over het algemeen beschikbaar zijn voor anderen van haar leeftijd.

De rechter gebruikte de Praktijkcode voor speciale onderwijsbehoeften en handicaps: 0 tot 25 jaar om aan te geven wat wel en niet als onderwijsvoorziening kan worden beschouwd. Onder de code ontdekte hij dat de problemen van het kind liggen in communicatie (paragraaf 6.28), die nu via de programma’s plaatsvindt in plaats van met de leraar, en zintuiglijke behoeften (paragraaf 6.34) die haar het gebruik van de computers verhinderen of belemmeren.

“Het gebruik van de computers en hun programma’s is nu een integraal kenmerk van hoe het onderwijs op scholen plaatsvindt. Het gebruik ervan is niet langer marginaal of bijkomstig”, zei de rechter.

Later voegde hij eraan toe: “Het probleem van het kind met elektromagnetische straling beïnvloedt haar leven in het algemeen en beperkt haar normale dagelijkse activiteiten – de Equality Act-test. Het is van toepassing op school, thuis en wanneer ze buiten is. school, haar problemen met communicatie en het gebruik van de computers zijn een direct gevolg van het gebruik van wifi op scholen. De enige beschikbare oplossing moet in de school worden geboden. Het is niet overdraagbaar naar een andere locatie, hoewel het misschien nodig is Ik zie niet in welke andere bepaling effectief zou zijn om het probleem te vermijden of de gevolgen ervan te verhelpen.

“Dit is niet simpelweg een geval van een kind dat onwel is en moeite heeft zich te concentreren. Er was bewijs van twee onderwijspsychologen die beiden haar en haar ouders geloofwaardig vonden in het beschrijven van haar symptomen. Het tribunaal (paragraaf 47) accepteerde ook hun bewijs en beschreef haar symptomen als ‘verzwakkend als ze zich voordoen’, wat ze in die mate deden dat ze ‘een heel academisch jaar geen onderwijs meer kon volgen’. Die symptomen waren niet uniek voor een schoolomgeving. Maar wanneer ze zich in die omgeving voordeden, kwamen ze voort uit de keuze van de school voor het medium voor het geven van onderwijs. In die omstandigheden is enige voorziening vereist om het onderwijs effectief te maken.”

De rechter concludeerde: “Om die redenen in combinatie vind ik dat het kind speciale onderwijsvoorzieningen nodig heeft. Geen enkele factor is doorslaggevend geweest in mijn analyse en ik heb geen bijzondere betekenis gehecht aan de factoren afzonderlijk. Integendeel, ik heb de effect van de factoren als geheel genomen, elk in de context van alle anderen.”

Adam Carey